چقدر زود دیر می شود! تولدت مبارک کاپیتان!
 |
وقتی توجه میکنید که تنها در فصل قبل، بوفون هشتمین جام سری آ، پنجمین سوپرکاپ ایتالیای خودش و دهمین کوپا ایتالیای تاریخ باشگاه را بالای سر برده، واضح است که دروازبان افسانه ای دارای ذهنیت قهرمانی است که منعکس کننده ی هویت باشگاهی که او با افتخار کاپیتانی می کند، می باشد.
به اینها شاهکار تکمیل 20 سال حضور از زمان شروع دوران حرفه ایش در سطح اول فوتبال، شکستن رکورد گائتانو شیره آ و قرارگرفتن در رده ی دوم بیشتر تعداد بازی در تاریخ بانوی پیر و ثبت کردن 250ـمین پیروزی در لیگ به همراه یوونتوس مقابل اودینزه را اضافه کنید تا متوجه شوید که بوفون چه نقش تمام و کمالی در لباس یوونتوس از زمان پیوستنش از تیم پارما در سن 23 سالگی داشته است.
در ورای تمام این رکوردها و مراحل مهم زندگی، یک مرد، یک رهبر وجود دارد، کسی که در طول 15 سال حضورش در این تیم نه تنها خود بلکه بقیه را هم آماده کرده است که حتی به اهداف بلندتری دست پیدا کنند.
به همین خاطر، از بوفون انتظار می رود که در جشن تولد 38 سالگیش بلافاصله حواسش را معطوف کمک به یوونتوس برای ادامه روند خوبش در لیگ مقابل کیه کند.
اگر چه ، طی 8 سال گذشته، از وقتی سوپرجیجی وارد دهه ی چهارم زندگی اش شد، هر سال 28 ژانویه، در کنار شادی یکسال دیگر دیدن کاپیتانمان در رنگ های سیاه و سفید، یاداور تلخی نزدیک شدنش به روزهای پایان هم بوده است، امسال بیشتر از همیشه. ناگهان چقدر زود دیر می شود!
اما آدمی به امید و فردا زنده است، لااقل تا وقتی درون دروازه مان است، از تک تک لبخندها، چشمک ها، تشویق هایش چه از روی نیمکت و چه در چارچوب دروازه، سوپر واکنش ها، جاگیری های استادانه ― که تفاوت او با تمام دروازبان های تاریخ است ― ، خروج های مطمئن روی توپ های هوایی و هزارن چیز دیگری که تنها ما هواداران بانو از آن خبر داریم، لذت ببریم! ما خوشبخت بودیم که در دوره ای زندگی کردیم که افسانه ی بوفون را دیدیم!
از تمام بچه ها به خاطر نمایش بی نقصشان در شب تولد سوپر من تشکر می کنیم، چه چیزی زیباتر از پیروزی 3‐0 در یوونتوس آرنا آن هم مقابل اینتر؟ تولدت مبارک کاپیتانِ من!
